23 mayo 2009

Onde chocan as nubes

Pa' México...






- Cómo se che ocurriu o meu nome, mamá, de onde ven?.
- E ven de México, miña nena.

Con moi poucos anos xa tiña a México metido entre os miolos, entre as rancheras bailadas co meu padriño, as cancións de amor de José Alfredo Jiménez que cantaba a miña nai, e logo máis adiante as que destrozaba eu entre emocións e lembranzas de desamores.

Agora todo ese poso maravilloso faime admirar a cultura máis ancestral, a cultura máis preto da terra, tamén da miña, a cultura da nai. A que se fai a base de amor e de creencia firme na natureza.

Tocará viaxar a México, inda que sexa gracias a todos aqueles que se achegan a nós.






Tiña moitas palabriñas que contaros, máis para anotar aquí, que este sosten de rede mantuvera por si a memoria fallase.
Síntome moi afortunada, óxala todos sentírades o mesmo coa vida que cada un ten labrada para si.



Tierra de Luz

4 comentarios:

gaia07 dijo...

Son los pasajeros de las tierras de luz los que llevan los nombres más sencillos de la naturaleza, de fácil pronunciar y auténtico querer.

Precioso post y emocionante música, como siempre.
Un beso Mirada.

Pedro M. Martínez dijo...

Tienes tanto, tanto corazón...
Ay.
Te beso con admiración.

ybris dijo...

Méjico en el nombre y en el corazón.
Tu tierra en tus palabras y en tu corazón.
Tienes, por encima de todo, corazón. Ya te lo ha dicho Pedro.

Bicos.

caricolademar dijo...

Esa voz de La Negra... siempre una caricia para el corazón.
La casualidad quiso que nos la perdiéramos por un día allá en Puerto Madero, aún no sé por qué.
Gracias por compartir. Smuakkkssssssss

En archivo